Ervaring

Ervaring Carmen, leerling VMBO-HAVO

Van VMBO-KADER NAAR VWO
Carmen Voeten 13, zit op het Luzac Goes. “Voordat ik naar de middelbare school ging, dacht ik echt: Nederlands gaat een drama worden. Maar ik vind het hartstikke leuk nu. Ik heb er geen problemen meer mee. Als je elke dag de taalregels leest, zitten die er op een gegeven moment zo in. Je vergeet ze gewoon niet meer. Daarnaast heb ik veel geleerd door elke dag een zin op te schrijven en te ontleden. Ik verliet de basisschool met een vbmo-kader advies, maar ik nu in twee havo en kan volgend jaar misschien wel naar VWO. En ik zit bij de schoolkrant! Natuurlijk, ik maakt soms echt nog weleens een spelfoutje, maar ik vind het leuk om naar school te gaan. Het is gezellig. Dat is een groot verschil met vroeger. Ik snap het nu. En daar word ik blij van”.

Ouder-ervaring Leerling VWO

Arie, Vanaf groep 4 lees ik zijn teksten met een combinatie van verbazing en vrees voor de toekomst. Hoe is het mogelijk dat hij dat op die manier opschrijft? En: Hoe krijgt hij ooit een opleiding naar zijn capaciteiten als hij niet goed kan lezen en schrijven?
Ruim twee jaar later is er een diagnose: dyslectisch. Dan kom je terecht in het beroemde rijtje van dyslecten: Albert Einstein, Wubbo Okkels, John Lennon, Mohammed Ali. Niet dat het helpt, want je gaat er echt niet beter door schrijven.
Allerlei andere dingen die we proberen helpen ook niet: brain integratie, sensomotorische integratie, kruisloop, speciale bril met prima’s, daisyspeler (met frustratie als brandstof vliegt dat ding toch nog best ver), nog meer van dezelfde taalmethode in dat kinderhoofd persen, Davis methode speciaal voor beelddenkers waarbij je woorden kleit.Het haalt allemaal niets uit. Diverse letters worden steeds door elkaar gehaald zoals de f en de v, de g en ch, de ij en ei. Het levert ook wel bijzondere situaties op.
Een vriendje zou even iets regelen op internet voor Arie en daarvoor moest hij het wachtwoord hebben. Het wachtwoord is ‘geheim’, zei Arie. Na ettelijke pogingen komt dat jongetje nog steeds niet op de betreffende pagina en ze worden er allebei moedeloos van. Hoe kan dat nu? Tot ik een ingeving krijg: Hoe spel je ‘geheim’ Arie?
‘G – E – H – I – J – M’
Hij heeft dan toch maar mooi het perfecte wachtwoord uitgedacht, dat gaat echt niemand raden.
Maar over het algemeen vind ik het een lastig probleem voor hem, waar hij helaas iedere dag mee geconfronteerd wordt. En ik via facebook messenger: ‘Het laadste uur.’
‘Hij zij dat ik na de pouze iets voor mezelf mag doen.’ ‘Hij zecht dat …. ‘
‘Waar heb ik dat gelecht?’
‘Geen consentratie meer.’
‘2 minuten overstapteid.’
‘Het regend.’
Na 2 maanden (2 – 3 weeklessen) abc-taal merk ik verschil:
Reidt wordt gewoon rijdt. Laadste wordt laatste zodat ik niet meer aan laden denk maar gewoon een rangtelwoord voor me zie en lechen wordt leggen. Super!
Het is even een investering: na het avondeten worden er iedere dag niet altijd even boeiend letters en woorden hardop voorgelezen waarna er een zin wordt gedicteerd door ons.
Alleen de verleden tijd van ‘zeggen’ blijft hardnekkig zij. We gaan er vanuit dat dat ergens in de lessen 14 tot 18 ook nog opgelost wordt. Tot die tijd wordt er na het eten uit de abc-taal-bijbel gelezen.

Ervaring Marina, leerling MBO

“Een verslag over methode  door Marina Rademaker. Toen ik daarover ging nadenken. Dacht ik in eerst instantie aan die vervelende kaartjes, elke avond moet je ze lezen. Zo een aantal weken achter elkaar. Ik zag in het begin het nut er niet van in. Maar ik ben toch begonnen. Het gevoel dat ik super goed kon schrijven, overviel me ook niet. Dus in eerste instantie een beetje negatief! Maar toen kreeg ik als opdracht mee een aantal zinnen per dag schrijven. Ik was daarmee begonnen en zag al gauw dat er een verbetering in zat. Ik maakte niet meer van die domme fouten. En ik verstond de zinnen die mijn moeder oplas ook veel beter, en kon ze onthouden. En bij het leren voor mijn toetsweek voelde ik ook wel wat veranderen, niet meer doelloos mijn aantekeningen lezen en na vier keer lezen pas snappen wat er stond. Nee na een keer lezen wist ik wat er stond en ik kon ik het van de lessen terug halen. En wist ik ook zelf dat ik ze had op geschreven. Veel meer rust, niet meer er tegen op zien om al die aantekeningen door te lezen. En het was natuurlijk ook te zien aan mijn cijfers, het waren ineens achten geworden. En daar krijg je gelukkig een heel positief gevoel over. Het hardop lezen gaat ook goed ik begrijp dus direct wat er staat en daarom lees ik veel gemakkelijker, ik durf meer hardop te lezen. Alleen dictees, volgens mij heb ik daar een traumatische ervaring mee gehad, want aan een dictee heb ik echt een hekel. Ook al zie ik aan de resultaten dat het goed gaat, voor een dictee ben ik echt zenuwachtig. Ik ben erg blij dat ik heb meegedaan met methode de Haan, voor mij heeft het echt geholpen. Ik moet goed op mijn werkwoorden letten. Maar verder gaat het goed. Dank je wel Saskia. Marina Rademaker”.